Symptomen

De ziekteverschijnselen van Q-koorts zijn vaak niet specifiek en zeker niet altijd hetzelfde. De incubatieperiode bedraagt 2-3 weken. De meeste infecties leiden niet tot klachten of worden voor griep aangezien. Bij de Nederlandse epidemie in 2007-2011 bleef meer dan 60% klachtenvrij. De overige groep kreeg te maken met acute Q-koorts, met grote verschillen in heftigheid.

Acute Q-koorts

Het acute ziektebeeld kan gepaard gaan met de volgende symptomen:

• Longontsteking (niet-productieve hoest, pijnlijke keel)
• Hoofdpijn
• Hoge koorts (temperatuur schommelend tussen 38.5 en 40.5ºC)
• Koude rillingen
• Spierpijn
• Misselijkheid
• Gebrek aan eetlust
• Braken
• Diarree
• Lage hartslag (minder dan 50 slagen per minuut)

Past dit beeld bij jou? Laat je dan zeker in de lente/zomer of na een buitenlandse reis testen op Q-koorts.

Post Q-koorts Vermoeidheid

Ongeveer 25% van de mensen met acute Q-koorts, ontwikkelt later Post Q-koorts Vermoeidheid of ͞wel het Q-koortsgerelateerd VermoeidheidsSyndroom (QVS). Patiënten hebben dan langer dan een jaar na het doormaken van een acute infectie nog steeds vermoeidheidsklachten. Behalve abnormale vermoeidheid kunnen ook andere symptomen optreden:

• overmatig (nacht)zweten
• hoofdpijn
• spier- en gewrichtspijnen
• concentratieproblemen
• slaapproblemen

Deze klachten kunnen de kwaliteit van leven sterk benadelen. Dagelijkse activiteiten en werk worden vaak erg zwaar of onmogelijk.

Chronische Q-koorts

1-2% van de mensen die in aanraking komen met de Q-koortsbacterie krijgen chronische Q-koorts. Deze variant van Q-koorts is zonder behandeling in meer dan de helft van de gevallen dodelijk. Chronische Q koorts kan direct na de acute infectie ontstaan, maar ook vele jaren daarna. De meeste patiënten ontwikkelen endocarditis: een ontsteking van de hartkleppen. Endocarditis ontstaat vooral bij patiënten die bekend zijn met ernstige hartafwijkingen, zoals klepgebreken of een klepprothese.

Latente Q-koorts

Het is bij Q-koorts bekend dat er nog na langere tijd een latente infectie actief kan worden. Dit is mogelijk in een situatie waarbij er sprake is van verminderde weerstand, bv. tijdens en bij het gebruik van medicatie die het immuunsysteem onderdrukt (bv prednisolon). Deze zogenaamde immunosuppressiva worden gebruikt bij de behandeling van o.a. kanker, reuma en ziekte van Crohn. Een publicatie uit het Radboud Universitair Medisch Centrum toont dat onder de patiënten die immuunonderdrukkende medicatie voor hun reumatoïde artritis namen en die Q-koorts op hadden gelopen, maar liefst 12% chronische Q-koorts had ontwikkeld. Dit vraagt dus om verder onderzoek.

In alle varianten van Q-koorts wordt de diagnose ondersteund door testresultaten. Er zijn diverse testen beschikbaar.