De dag van…. Aad en Nancy

Aad Vonk Otten en Nancy van Breugel zijn de twee vaste ‘prikkers’ voor Innatoss.

Zij werken beiden als freelance verpleegkundigen voor Innatoss, bij projecten waar bloed afgenomen moet worden. Ze kennen elkaar omdat Nancy tijdens haar eerste dag door Aad wegwijs is gemaakt. Aad is opgeleid als ambulanceverpleegkundige, Nancy komt uit de wijkverpleging.

Aad Vonk Otten

“Ik kwam met mijn vrouw bij Innatoss terecht tijdens corona. We hadden geen van beiden klachten, maar wilden toch ons bloed laten onderzoeken. Toen ik een afspraak probeerde te maken realiseerde ik mij, door de wachttijd, dat Innatoss waarschijnlijk niet genoeg personeel had. Ik besloot een mail te sturen en mij aan te bieden als prikker. En dat bleek een schot in de roos, daarna was het snel geregeld.” Aad vertelt enthousiast over het werk voor Innatoss. “Het is echt heel leuk om te doen. De deelnemers aan de projecten zijn heel divers, de oudste (tot nu toe) is geboren in 1931, de jongste in 2009. Ze vertellen allemaal graag hun levensverhaal, en ik vind dat altijd leuk om te horen. Ik ben begonnen met prikken voor corona, maar werk nu ook mee aan alle andere projecten, zoals Q-screen en Lyme screening.”

Nancy van Breugel

Nancy werkt, naast een loondienstverband bij Brabant Zorg, ook als ZZP’er in de zorg voor verschillende opdrachtgevers. Zij kwam bij Innatoss terecht via de corona teststraat. In eerste instantie voor het testen op corona, daarna ging ze bloedprikken. Nancy: “Ik ben inmiddels op een leeftijd waarop ik kan zeggen: ik doe als ZZP’er alleen nog de klussen die ik leuk vind. Als het me niet bevalt dan kom ik niet meer terug.” Naast haar werk voor Brabant Zorg en Innatoss werkt ze voor Bleds Healthcare, een organisatie die baby’s vaccineert tegen het RS-virus, gaat ze mee met reizen voor ouderen die zorg nodig hebben en werkt ze net zo makkelijk voor Event Medical Services (EMS) waar ze op festivals de bezoekers oplapt. Ze lacht: “In mei ga ik werken op een hardcore techno festival. Ik hou helemaal niet van dat soort muziek, maar het werk is wel heel afwisselend. Veel drugs gerelateerde problemen, maar ook gewoon mensen die een pleister nodig hebben of komen omdat ze een oordopje te ver in hun oor hebben gestopt.”

Druk leven

Ook Aad is in het dagelijks leven een druk bezet man. Hij is bijna 70 maar zit nog zeker niet achter de geraniums. Hij is nog altijd werkzaam als ambulanceverpleegkundige bij defensie, geeft EHBO trainingen bij de politie, werkt als docent bij de opleiding voor verpleegkundigen en staat bij grote evenementen op de eerste hulppost voor Event Medical Services (EMS). In de bijna 50 jaar dat hij dit werk doet heeft hij het enorm zien veranderen: “In het begin kon ik eigenlijk niks, ik had nog niet eens een EHBO diploma, maar mocht toch gelijk al in de ambulance meedraaien. Dat kan tegenwoordig niet meer, nu moet elke ambulance medewerker een speciale opleiding hebben. En terecht natuurlijk!”

Zowel Nancy als Aad zijn dus regelmatig te vinden bij grote festivals waar ze niet zelf feesten maar verantwoordelijk zijn voor de gezondheid van de festivalgangers. Niet zelden krijgen ze tijdens hun dienst te maken met de gevolgen van te veel drank en drugs. “Tja,” zeggen beiden, “belangrijk dus dat wij er zijn en ons werk goed doen.”

Hoe ziet een prikdag eruit?

Voor beiden begint het werk de avond ervoor met het klaarzetten van alle spullen die nodig zijn, zoals buisjes en naalden. De dag zelf begint meestal vroeg omdat bloedafname eigenlijk altijd op locatie plaatsvindt. Bij een bedrijf dat meedoet met de Jaarlijkse Lyme Screening, bij een huisarts of in een gemeenschapshuis waar deelnemers van een studie zoals BREAK COVID of het Q-screen bevolkingsonderzoek geprikt worden.

Nancy: “We prikken ongeveer 15 tot 20 mensen per uur, zo’n 80 op een dag. Dat is behoorlijk doorwerken. En het sociale praatje hoort er ook bij natuurlijk, mensen vertellen alles over hun leven of hun gezondheid. Aan het eind van de dag pak ik alle bloedbuizen in en breng ze direct naar het lab. Als ik daar ben vul ik gelijk aan wat ik nodig heb voor de volgende prikdag.” Aad vertelt: “Ik probeer altijd om mensen op hun gemak te stellen, een beetje kletsen en een grapje maken. Maar soms heb je iemand waarbij dat gewoon niet lukt. Laatst had ik een dame die te vroeg was, direct begon te mopperen over wachttijd, en natuurlijk gaat het dan juist bij zo iemand nog verder mis: er spetterde bij het prikken per ongeluk wat bloed in de rondte. Die dame belde meteen Innatoss om te klagen.” Nancy vult aan: “Maar meestal gaat het goed en is het contact gewoon leuk. Erg leuk vind ik de ‘grapjes’ die elke keer weer terugkomen. Vooral bij de JLS, waar natuurlijk altijd collega’s op de gang zitten te wachten, hoor ik vaak ‘prik die maar wat vaker’, ‘prik maar extra hard’, of ‘die heeft blauw bloed’.

Werken jullie wel eens samen?

Aad zegt: “Af en toe, vooral bij grote groepen zoals de Jaarlijkse Lyme Screening wil Saskia (officemanager, red.) ons nog wel eens tegelijk inzetten. Dan rijden we samen, dat is altijd gezellig, maar gaan we vervolgens gewoon ieder aan de slag met prikken.” Nancy: “Die eerste dag dat ik met Aad mee ging was er een jongen die, toen hij aan de beurt was, meteen zei: ‘ik moet gaan liggen’. Ik dacht dat hij iets aan zijn rug had ofzo, maar hij bleek te moeten gaan liggen omdat hij al wist dat hij flauw zou vallen. Elke keer als ik nu iemand hoor zeggen ‘ik moet gaan liggen’, dan denk ik daaraan terug.”

Aad benadrukt dat het contact met Innatoss altijd erg goed is. Hij zegt: “Er wordt echt rekening met je gehouden, er wordt altijd gevraagd of een extra dag wel kan en of alles goed gaat. En natuurlijk gaat er wel eens iets mis. Heel in het begin heb ik een keer meegemaakt dat ik 90 mensen moest prikken en dat de volgende dag bleek dat er een fout in de barcodes zat. Elk buisje had dezelfde barcode gekregen, dus we wisten natuurlijk niet meer welk buisje bij wie hoorde. Toen moest die hele groep overnieuw geprikt worden. Tja, dat gebeurt ons nu niet meer natuurlijk!”